Bu yazıya "okuyucular" diye başlamış olabilirim ama inanın, bu sadece bir başlangıç. Bugünden sonra, her köşe yazımda sizlere "Sevgili Okuyucularım" diye sesleneceğim. Çünkü bu satırlar aracılığıyla birbirimizi daha yakından tanıyacak, birlikte düşünecek, birlikte hatırlayacak ve belki de birlikte hissedeceğiz.
Ben Emin Erman. Beni tanıyanlar bilir, doğduğum yer bir zamanların şirin mi şirin kasabası olan Bafra'dır. Orta öğrenimimi de bu güzel kasabada tamamladım. Ardından İstanbul Teknik Üniversitesi'nden (ITU) mühendislik diploması alarak hayata atıldım. 1978 yılı sonunda, yüksek lisans yapmak üzere Amerika Birleşik Devletleri'ne geldim.
Yüksek lisansımı Pittsburgh Üniversitesi'nde tamamladıktan sonra, bu çelik şehrinde vede çelik endüstrisinde araştırma mühendisi olarak çalışmaya başladım. Başlangıçta düşüncem birkaç yıl çalışmak, biraz para biriktirip Türkiye'ye dönmekti. "Hiç değilse bir ev alırım, kira derdi olmaz," diyordum o günkü Türkiye koşullarında. Ama işler planladığım gibi olmadı. Hayat bazen sizi fark ettirmeden yön değiştiriyor.
Burada işler yolunda gidince, dönmenin ne kadar zor olduğunu da zamanla anladım. Günler ayları, aylar yılları kovaladı. Farkına varmadan 27 yaşında geldiğim bu ülkede, tam 47 yıl geçmiş. Öylece akıp gitmiş zaman? Ve şimdi, hâlâ buradayım.
Ama içimdeki memleket sevgisi, Samsun'a, Bafra'ya, güzel memleketime ve o yıllara dair özlem hiç eksilmedi. Tam tersine, zamanla daha da derinleşti. Belki de bu yüzden, Sayın kıymetli yazar arkadaşım Akın Ünver Bey'in önerisi ile, Samsun Son Haber'de yazmaya başlamak benim için yalnızca bir köşe yazısı değil, geçmişe bir köprü, sizlerle kuracağım içten bir bağ olacak.
Amerika'da yaşıyor olabilirim ama sizinle aramda ne mesafe var ne de yabancılık. Memleketimin insanı ne hissediyorsa, ben de aynı duyguları hissediyorum. Sizin sevinciniz, benim sevincim. Sizin hüznünüz, benim hüznüm. Çünkü aynı toprağın kokusuyla büyüdük, aynı gökyüzüne bakarak hayal kurduk.
Bu yazı, tanışma yazımız olsun. Bundan sonraki her yazıda birlikte daha çok şey paylaşacağız. Bu köşede sizlere sıradan haberler ya da kuru yorumlar değil, gönlünüzü besleyen yazılar sunmak istiyorum. Kimi zaman anılar, kimi zaman düşünceler, kimi zaman tarih, kimi zaman hayatın ta içinden kesitler...
Yazılarımda sizi yoran değil, size iyi gelen, gönlünüzü rahatlatan ifadelerle buluşacağız. Kalbinizi biraz ısıtabilirsem, zihninize bir pencere açabilirsem, ne mutlu bana.
Moral verecek, umutlandıracak, sizi kendinizle ve geçmişinizle yeniden barıştıracak satırlarda birlikte yürüyeceğiz.
Gelin bu yolda birlikte olalım.
Haydi, hep beraber?
Şarkılar, türküler söyleyerek yürüyelim bu yolu.
Sevgilerimle,
Emin Erman, 1 Haziran 2025.