Mehmet Yılmaz

Yok Böyle Bir Maç!

Mehmet Yılmaz

Yazıyı yazarken zaten ses gitmişti, gözyaşlarımı da yeni sildim.

Kaybetseydik, birkaç cümle vardı aklımda. Tecrübesiz bir takımdık ve son maç tecrübesizliğimizin kurbanı olduk. Çünkü bu gibi süreçler, bu gibi organizasyonlar, finaller bizim pek oynadığımız, alışık olduğumuz şeyler değildi. Oyuncu kadrosu için de böyleydi. Bunu yazacaktım. Nasip değilmiş diyecektim. Moralimiz bozuk diyecektim.

Tribünde ve oyuncularımızda büyük bir stres vardı. Daha sonra bir de 1-0 geriye düştük.  Tribünde bizzat şahit olunan ya da televizyon ekranı başında şahit olunan acayip bir şey yaşadık. Senaryo gibiydi. Çok heyecanlı bir filmin son sahnesi gibi bitti.

Kayserispor için "Adamların yedi eksiği var. Onları aramıyorlar ama biz bir eksiği, Dimata'yı çok aradık." diye düşündüm. 1-0 gerideyken, hiç ümidim yoktu. 90 artı olduğunda aklıma Manchester City'nin yıllar sonra gelen şampiyonluğu geldi. Onlar da 2-1 mağluptu. 90 artıya 2-1 geride girdiler. 3-2 kazanıp şampiyon olmuşlardı. Yine de bir senaryo yazsak, final şöyle olsun diye. Bunu yazsak ve sunsak. Derler ki "Saçmalama, böyle şey olur mu? Yemez seyirci bunu" derler.

Mesela Soner'in golüne "çok geç" dedik ve 4. bitireceğiz diye düşündük. Ama sonra acayip şeyler oldu. Futbolun, sadece bir oyun olmadığını, futbol takımı tutmanın başka bir şey olduğunu gördük. Yıllardır yazar çizerim ancak pek böyle cümleler kurmam. Bu sonuç ve hikaye Samsunspor'un düşmanlarına da adeta tokat gibi bir cevap oldu. Samsunspor'un takılmasını bekleyenlere, hangi takımı tutarsa tutsunlar, ellerini ovuşturup  duranlara da çok iyi oldu. Ben Sivas maçında küme düştüğümüzde çok üzülmüş fakat ağlayamamıştım. Çünkü duygu donmuştu orada. Burada ise Sevinçten ağlarken Allah'a hamd etmekle kalmayıp, adeta yeniden iman ettik!

Muja'nın golünün başlangıcı bende yok. Sene boyunca, "bir şeyler yap artık" dediğimiz Muja, sonunda çok büyük bir şey yaptı. Maç sonunda, muhteşem bir kutlama vardı. Şampiyonluk gibi oldu. Yıllarca anlatacağımız bir maçtı. Tribünde bulunan renktaşlarımız çok şanslılardı.

Ligi 3. bitirmek gerçekten güzel bir duygu. Üstelik maddi ya da sportif anlamda pek çok kazancımız oldu. Emeği geçenlere sonsuz teşekkürler.

Şimdi sadece yeni sezonu değil, Samsunspor'un Avrupa macerasını da bekliyoruz.

Sevinçten ağlamak için en uygun yer tribündü ama biz evde de ağladık. Samsunspor sen benim kalbimde değilsin, sen benim kalbimsin. Kırmızı beyaz kara sevda. Ben böyle bir final hatırlamıyorum. 3.lük hayırlı olsun, çok mutluyuz, çok seviyoruz? 

Gelgelelim, maçın coşkusu, sevinci halen üzerimde, sanırım bugüne dek yazdığım en bölük pörçük maç yazısı bu oldu.