Ağla be Çiğdem.
Senin Adem'in,
Ayla'n, Açelya'n artık yok.
*
Ağla kızım.
Senin ihmalin yok.
Devletin ruhsat verdiği, "burada güven içinde akaryakıt alırsın, arabanı yıkayıp lastiğini şişirebilirsin" dediği benzin istasyonuna dağdan kopan taş toprak yağacağını nereden bilecektin?
*
Yüreğin yanıyor biliyorum.
Ağla ama bil ki "vebal" senin değil.
Dere yatağında, heyelan mıntıkasının dibinde aç gözlerini doyurmaya çalışanlarda o vebal.
Ve onlara göz yuman siyasetçilerde.
Siyasetçilere rey veren kalabalıklarda.
Onlara "olmaz" diyecek bilgisi, görgüsü, cesareti olmayan liyaketsiz bürokratlarda.
*
Ağlamaktan göz pınarların kuruyacak biliyorum.
Ama gerçeği söylemezsem günah bana da bulaşır.
Üç kuruşluk makam koltuğu için vicdanını, ahlakını, ruhunu satanların ikbali var, ama senin kuzucuklarının ikbali toprak altında üç ihlas bir Elham beklemekten ibaret.
*
Üzgünüm demek sana yetmeyecek, biliyorum Çiğdem!
Kaderin böyleymiş demek de çare değil.
Velakin "ihmali ve vebali olanların ikbali olmasın" demek senin hakkın.
Hakkı haklıya vermeyen adalet de yoksa, batsın bu dünya!
"Yakarsa bu dünyayı garipler yakar" diyorlar ama inanma sakın.
Öyle olsaydı yıllar önce yandaki AVM'yi sel bastığında suya kapılıp yok olan aile için yanardı bu dünya.
Yazık ki, garipler için bu dünya yanmıyor ama bu dünyanın acısı hep gariplerin yüreğini yakıyor.
*
Allah toprağa düşenlere rahmet eylesin.
İhmali ve vebali olanları kahretsin.
Zira ilahi adaletten başka sığınacak neyimiz var?
*
Sen ne ilksin, ne de sonuncu.
Ömrümüz varsa göreceğiz.
Bakalım sıradaki Adem, sıradaki Ayça, sıradaki Açelya kim?
Ve bundan sonra sırada başka hangi Çiğdemler var?
İhmali ve vebali olanların ikbali olduğu sürece bitmez bu acılar kızım.
Kader deyip geçeriz ya bitmez hiçbirisi!