Güya iletişim çağındayız! Bayramlar olmasa en yakın akrabalarımızla, hısım akrabadan büyüklerimizle bile görüşemeyeceğiz.
Elimizdeki teknoloji, Hollywood yıldızlarını, Güney Koreli pop şarkıcılarını, Netanyahu'nun kızıl ineğini, Zelinsky'nin haki yeşil tişörtünü görmeye yetiyor.
Ama aile büyüklerimizin ellerini öpüp hayır dua almak için illa köyümüze geri dönmemiz gerekiyor.
O da bayramdaaaan, bayrama!
Muhafazakârlığı dindarlık zannediyoruz.
Elbette inanmak da muhafazakarlığın bir parçası.
Velakin, benim fikrimi soracak olursanız, köyümün çeşmesinden su içmek, mahalle bakkalından ekmek almak, Ramazan akşamları Türk kahvesi eşliğinde el yapımı cevizli baklava yemek de bal gibi muhafazakarlık sayılmalı!
*
Benim de kendimce muhafaza etmeye çalıştığım bayram ritüellerim var.
Bunlardan birisi, Haluj Yengemin elini öpmek ise ötekisi de Kurabiye Tetemin kapısını tıklatıp hayır duasını istemek.
Bir aile büyüğümün ikinci hanımıdır Haluj Yengem.
İlk hanımı aniden vefat edince Çerkeslerden ikinci bir hayat arkadaşıyla evlendi. Ne yapsın, yaşlılık yalnız bitmiyor ki!
Önceleri o bizi yadırgadı, biz de onu.
Zaman dediğin her şeyin ilacı! Yeter ki kalplar temiz, niyetler hayrolsun.
Elcağızlarıyla yaptığı "Haluj" dedikleri Çerkes böreğini eşe dosta ikram ederken yanağına kondurduğu gülümsemesiyle kazandı hepimizin kalbini.
*
Kurabiye Tetem ise aslen Andiryalı, şimdilerde Antyeri diyorlar.
İşte oralardan.Acılı bir hayat sürmüş. Küçükken ana baba ölünce, bir akrabanın yanına evlatlık vermişler.
Zamanla onlar da ölmüş.
Gel zaman git zaman, bir adamcağızla evlenmiş.
Ömrü hep fakirlikle geçmiş. Ama gönlü her daim zengin!
Bayramda seyranda gelen gidenlere ikram ettiği "anne kurabiyeleri" öyle tatlı ki, memleketin en birinci pastanelerinde emsali yok.
*
Benim muhafazakarlığımdan ne olacak?
Bir bardak çay, bir fincan kahve!
Yanında da haluj veya kurabiye varsa, daha ne isterim?
*
Tüm okuyucularımın bayramlarını kutluyorum. Allah tekrarına erdirsin, Haluj Yengeleri ve Kurabiye Teteleri başımızdan eksik etmesin.