Samsun Son Haber Köşe Yazarı Ersin Arar'ın kaleminden, 'TELEF-ON HAYAT-OFF'
Kalabalıkların içinde mi yalnızız , yoksa yalnızların içinde bir kalabalık mıyız ? Kapı komşumuzu tanımıyor , akrabalarımızı aramıyor , sormuyoruz. Anne babamızı bile hatırımızı gelince belki arıyor belki aramıyoruz. Herkes kaplumbağa misali çekiliyor kabuğuna… Kimin ne derdi var , kim aç , kim tok , kim kötü durumda ? Bunlar kimsenin ilgisini çekmiyor. ‘’Bana dokunmayan yılan bin yaşasın!’’ Ne kadar gaddarca bir söz. Önceden böyle miydi dostluk , komşuluk , akrabalık ? Bayramlarda daha yeni tanıştığımız akrabalarımız , tanımadığımız ve öldüğünde bile haberimiz olmayan komşularımız var. Vah halimize ki ne vah ! Gülüyoruz ağlanacak halimize. Ama Facebook’ta , Twitter’da yedi göbek akrabamızı ekliyoruz , konuşmuyoruz. Arkadaş sayımız artsın , millet baksın ne çok takipçisi var , desin diye bütün bu gereksiz şeyler. Peki nereye kadar böyle gidecek ? Daha ne kadar sahte , samimiyetsiz arkadaşlar edineceğiz ? İşimiz düşünce toz olanlar , en mutlu günümüzde yanımızda bitiyor. E be adam hayat telefon ve internetten ibaret değil anlamıyor musun ? Deve kuşu musun sen , ne gömüyorsun kafanı şu telefona ? Kaldır şu kafanı ! Sen Türk’sün bir kere , tarihinde hiç köle olmamış , hür yaşamakla cihana nam salmış bir milletin evladısın. Ama nasıl oldu da bu telefon bizim milletimizi köleleştiriyor , asosyalleştiriyor , internete , telefona bağımlı kılıyor. İki dakika ayrı kalsak olmuyor , hep yanımızda , cebimizde. O ona ne yazdı , o ne paylaştı , şu nerede , onu layk , bunu layk. İşte hayatımız bu oldu. Bağımlı olduk , köle olduk. Acaba bu da Amerika’nın bir oyunu mu , diyecek oluyorum. Ancak alakası yok , onlar en yüksek model telefonu yapabilirler , bunu alıp , almamak , doğru veya yanlış kullanmak bizim elimizde.