Vizörden Samsun Serdar Küçük'ün objektifinden..KARDAN ADAM VE ÇOCUK
Çocukluğumuza dair ne varsa tek tek uzaklaşıyor bizden. Bunlardan biri de bizden uzaklara, çok uzaklara; dağların tepelerine kadar uzaklaştı: Kar. Dedelerimizin hikayelerinde bel hizasına kadar yağan kar, bizim çocukluğumuzda diz hizasına kadar inmişti.
İki yıldırSamsun merkeze, hatta Karadeniz sahiline kar yağmıyor maalesef, böyle giderse yağmayacak da!
Böyle giderse çocuklarımız çiçeklerin açışını, yaprakların dökülüşünü, karın yağışını anasınıfı ve ilkokul sınıflarındaki mevsimler köşesinde görebilecekler ancak.
Biz büyükler de ya çocukluğumuzun hatıralarıyla yaşayacağız ya da çoluk çocuğumuzla birlikte Kocadağ’ın zirvesine gidip kardan adam yapacağız, kartopu oynayacağız.
Son söz,Sait Faik ABASIYANIK’ın “Son Kuşlar” hikayesinden: “Dünya değişiyor dostlarım. Günün birinde gökyüzünde, güz mevsiminde artık esmer lekeler göremeyeceksiniz.
Günün birinde yol kenarlarında, toprak anamızın koyu yeşil saçlarını da göremeyeceksiniz. Bizim için değil ama, çocuklar, sizin için kötü olacak. Biz kuşları ve yeşillikleri çok gördük. Sizin için kötü olacak. Benden hikâyesi.”
