Bugün 10 Ocak Çalışan gazeteciler günü.
Bürokratlarımız siyasetçilerimiz,İşadamlarımız tarafından kutlama mesajları ve çiçekler basın mensuplarına gönderiliyor.Neden biliyor musunuz?
Sevimli görünme çabası,duyarlı görünme çabası,yarın bizimde işimiz düşer düşüncesi,haber olayım reklamın iyisi kötüsü olmaz kaygısı. Gazeteciler hiçbirinin umurunda değil.
Ülkemizde gazetecilik mesleğinin bir hayli sorunu bulunmakta ancak her türlü sorunla alakadar olan her konuyu ayrıntılı olarak araştıran meslek mensupları kendi sorunlarını dile getirmekte nedense çekingen kalıyor.
Mesela gazetecilerin kamuda istihdam edilmeme durumu. Bu sorunun temel sebebi devlet kadrosunda olanların ayranım dökülmesin hassasiyeti ile Özel Sektörün Alaylı hakimiyeti altında olmasıdır.Alaylı meslektaşlarımız diploma eksikliği nedeniyle özel sektör üzerine kariyer planlaması yaptıklarından bu konuyla pek ilgilenmiyorlar. Gerçi Artık mektepli olmayanlarda İşkur aracılığıyla düzenlenen programlarıyla sertifika sahibi olmasının önü açıldı o da ayrı konu. Aptal gibi dört yıl boyunca İletişim fakültesinde eğitim görmenize. Öğrenim kredisi alıp devlete borçlanmanıza gerek yok. Gurbet elde gidip çile çekmenize de gerek yok.
Zaten devlet size borcunuzu ödemek için bir istihdam alanı da açmayacak. Bu meslek grubunda memuriyet için başvuru dahi yapamazsınız. İletişim fakültelerinde ana bölüm Gazetecilik olmasına rağmen Radyo, Sinema televizyon ve Halkla ilişkiler bölümlerine açılan kısıtlı kadrolara başvuru hakkınız olmaz. Siz onların aldığı derslerden fazlasını almış olmanız bu size başvuru hakkını vermez.
Birçok alanda olduğu gibi bu mesleğin çalışabilmesi olağan konumlarda da liyakat aranmıyor. Mesela bakınız hangi kamu kurum ve kuruluşunun basın birimi görevlisi, sorumlusu, müdürü medya veya iletişim üzerine eğitim almış. Sen Fotoğraf çekmeyi öğrenirsin, haber yazmayı öğrenirsin, iletişim becerilerini geliştirirsin.Birçok alanda(Kültür-Sanat, Spor,Sağlık, Teknoloji,Siyaset,Hukuk V.b) birçok alanda bilgi sahibi olursun ancak eğitim gördüğün alanda iş sahibi olman Piyango biletine ikramiye isabet etme olasılığınla aynıdır. En son hatırladığım kadarıyla 44 Üniversite Gazetecilik eğitimi veriliyor her yıl devlet kadrolarına yerleştirilen gazetecilik mezunu sayısı ise bir elin parmakları kadar bile yok İşsizlik oranlarına gelince Gazetecilerin işsizlik oranı Türkiye’deki işsizlik oranının üç katı kadar.
Konuyu açıp açıp uzatmak istemiyorum. Bu gerçekler doğrusunda sadece bir öneri sunmak istiyorum. Arz- Talep ilişkisine ve anlattığım durumlara bağlı olarak Devletin iletişimciye-gazeteciye ihtiyacı yok. Özel sektörde gazetecilik yapmak isteyenler varsa zaten sektörün eğitimli adam ihtiyacı yok! Olursada kendi taleplerine göre kendi çekirdeğinden kendi istediği gibi yetiştiriyor.
Bu kadar yoka rağmen iletişim fakültesinin-gazetecinin ne gereği vardır? Kapatın gitsin.
Elektriğine, suyuna, betonuna giderlerine yazık.
MÜCAHİT AKDUMAN